Wileńska Architektura Sakralna Baroku

Wileńska architektura sakralna doby baroku jest jedynym w swoim rodzaju fenomenem w historii sztuki i architektury Europy Środkowo-Wschodniej. W niepowtarzalny sposób odzwierciedla wieloetniczny i wielowyznaniowy charakter miasta. Poprzez wczesne, w porównaniu z innymi krajami Eyuropy Środkowo-Wschodniej, przejęcie zachodnioeuropejskiego (przeważnie włoskiego) baroku jak i ukształtowanie własnej wileńskiej szkoły architektonicznej tworzy ona jeden z bardziej obrazowych przykładów nowożytnego transferu kultury.

Wileński fotograf Kęstutis Sto¹kus ukazuje w swoich fotografiach dwa aspekty: dewastację i odnowę budowli sakralnych. Zainteresowany jest ich głębszym znaczeniem, poetycznymi aspektami tych procesów. Jednocześnie dokumentuje on swoimi pracami postępowanie z kulturowym dziedzictwem w kraju, który przeżył pełną zmianę historii - od unii z Polską, poprzez wcielenie do carskiej Rosji, pierwszą Republikę litewską, Litewską SSR aż po niepodległość od 1990/1991. Centralne znaczenie dla uzmysłowienia dzisiejszej republice Litewskiej wspólnego europejskiego dziedzictwa mają nauki humanistyczne i kultura. Dokumentowanie oraz ochrona zabytków architektury są tego zewnętrznym wyrazem.

Wystawie towarzyszy publikacja z fotografiami i dokumentacjami kościołów oraz rozprawami litewskich, polskich i niemieckich specjalistów (w języku polskim i niemieckim; zawiera 122 ilustracje).

Fotograf Kęstutis Ipolitas Sto¹kus (ur. 13 marca 1951 r. w Wilnie) ukończył w 1973 r. studia na wydziale ekonomii Uniwersytetu Wileńskiego. W zawodzie ekonomisty pracował do 1985 r., kiedy zaczął zajmować się fotografią artystyczną. W krótkim czasie zdobył międzynarodowy rozgłos. Jego prace nie tylko znalazły się na stronach licznych albumów fotograficznych, przewodników turystycznych i katalogów, ale były również wystawiane - między innymi w 1996 i 1998 roku w Gdańsku oraz w 2002 i 2003 roku w Marburgu, Lipsku i Kilonii.
Jego prace znalazły się na wystawach fotografii litewskiej: 1997 i 1998 we Francji, 1999 na Słowacji, 2000 w Chinach, 2002 w Meksyku.
Jest członkiem Stowarzyszenia Fotografów Litweskich i zalicza się do jego najbardziej znaczących przedstawicieli. Od 1994 roku pracuje w Litewskim Muzeum Narodowym w Wilnie.