Sztuka
ZOOESTETYKA. Zwierzęta w sztuce

ZOOESTETYKA. Zwierzęta w sztuce

  • 2019-04-09, , godzina 12:00, do 2019-06-30
  • Muzeum Sztuki Współczesnej przy ul. Staromłyńskiej 1, Szczecin

Opis

Muzeum Narodowe w Szczecinie – Muzeum Sztuki Współczesnej
ul. Staromłyńska 1

12 kwietnia – 30 czerwca 2019

Wernisaż: czwartek, 11 kwietnia 2018, godz. 18.00, wstęp wolny

Artyści: Maria Anto, Michalina Bigaj, Czekalska+Golec, Barbara Gawdzik-Brzozowska, Vladimir Drapal, Grażyna Drzewińska, Andrzej Dudek Dürer, Vladimir Gazovic, Justyna Górowska, Adam Hoffmann, Raimo Kanerva, Keazym Isinow, Leszek Kiljański, Andrzej Kowalski, Marta Kremer, Piotr Kurka, Natalia Janus-Malewska, Natalia LL, Benon Liberski, Artur Malewski, Marian Malina, Adam Marczyński, Eugeniusz Markowski, Mariusz Marszal, Janina Matysik, Zdzisław Nitka, Anna Orlikowska, Kazimierz Ostrowski, Henryk Ożóg, Jerzy Panek, Włodzimierz Pawlak, Teresa Pągowska, Nikodem Pułka, Łukasz Rogiński, Zygmunt Rytka, Rainer Schwarz, Witold Skulicz, Marek Sobczyk, Krzysztof Sołowiej, Jonasz Stern, Stoimen Stoiłow, Wiesław Szamborski, Katarzyna Szeszycka, Ryszard Szymański, Mikołaj Tkacz, Andrzej Tobis, Andrzej Tryzno, Monika Wiechowska, Wojciech Wilczyk, Agata Zbylut, Andrzej Żywicki

Kuratorka: Magdalena Lewoc

Współpraca kuratorska: Marlena Chybowska-Butler

Zwierzęta są jednym z najstarszych i najintensywniej wykorzystywanych w sztuce motywów. Od paleolitycznych malowideł naskalnych po postmodernistyczne artefakty są stale obecne w wizualnych reprezentacjach i interpretacjach świata tworzonych przez ludzi. Siła obecności zwierzęcia, jego opisów i wizerunków w najrozmaitszych wytworach ludzkiej kultury wynika z fundamentalnej, ahistorycznej potrzeby człowieka, by określić relacje pomiędzy sobą a światem istot nie-ludzkich. Zooestetyka, gromadząc kilkadziesiąt prac współczesnych artystów z kolekcji Muzeum Narodowego w Szczecinie, Zachęty Sztuki Współczesnej w Szczecinie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku oraz zbiorów własnych zaproszonych do wystawy artystów, ukazuje niewielki, aktualny wycinek z długiej i niezwykle rozbudowanej historii reprezentacji zwierząt w sztuce. Przedstawiony okres jest jednocześnie tym, w którym dokonują się istotne zmiany w postrzeganiu statusu zwierząt, a co za tym idzie – także w sposobie artystycznego ujęcia tej problematyki.

W ikonografii zachodniej od starożytności po współczesność zwierzęta pojawiały się jako symbol, metafora i ekran projekcyjny ludzkich pragnień, lęków i afektów. Nie stanowiły zatem celu samego w sobie, pełniły raczej rolę poręcznego instrumentarium, umożliwiającego refleksję nad naturą ludzką i międzyludzkimi relacjami. Obecnie, kiedy mówi się o „zwrocie zwierzęcym” w kulturze, zwierzę staje się znakiem samego siebie, a sztuka formą kontaktu z nim. Narracja zaproponowana na wystawie podąża tym właśnie tropem – od klasycznych sposobów przedstawiania zwierząt w sztuce, które z jednej strony eksponują archetypiczny i symboliczny wpływ figur zwierząt na ludzką psychikę i kształtowanie się ludzkiej tożsamości (Archetypy i symbole), przez narracje uprzedmiotawiające zwierzęta jako obiekty zdystansowanej obserwacji (Z notatnika zoologa), po działania twórcze, w których podejmowany jest wysiłek „przepracowania” dotychczasowych schematów oraz zamanifestowania kreatywnej, sprawczej i indywidualnej roli zwierząt zarówno w sztuce, jak i w przestrzeni pozaartystycznej (Upodmiotowiona obecność).

Ostatni element narracji wystawy sygnalizuje podstawowy problem, który wymyka się filozoficznym i naukowym rozstrzygnięciom, a i w przestrzeni sztuki rozpoznawany jest wyłącznie intuicyjnie – jak zrozumieć i oddać głos doświadczeniom niedostępnym dla ludzkich sposobów rozumienia? W jaki sposób wyrazić rzeczywistość, która wydarza się poza językiem? Także artyści nie dają jednoznacznej odpowiedzi na tak sformułowane pytania, podejmują jednak coraz częstsze próby tworzenia „nowych kanałów komunikacji” oraz nowego modelu relacji pomiędzy ludźmi i zwierzętami przy użyciu narzędzi właściwych sztuce.

Polecamy
Ostatnio dodane