Sztuka
Najlepsze dyplomy Wydziału Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie 2018

Najlepsze dyplomy Wydziału Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie 2018

  • 2018-10-02, , godzina 14:00, do 2018-11-25
  • wstęp wolny
  • Muzeum Sztuki Współczesnej, ul. Staromłyńska 1, Szczecin

Opis

W październiku studenci i pracownicy uczelni wyższych czekają na inaugurację nowego roku akademickiego. Z tej okazji dla przypomnienia i wyróżnienia najciekawszych dyplomów z roku 2017/2018 zapraszamy na wystawę „The Best of” – prezentację wybranych przez nas najlepszych realizacji dyplomowych Wydziału Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie. Sześć artystek zaprezentuje różnorodność postaw i poruszanych tematów.

Anastazja Mikhno w pracy „Phenotype A” odwołuje się do genetyki i antropologii w nadziei na zwrócenie uwagi na problemy ksenofobii, dyskryminacji i rasizmu. Artystka zadaje również pytania dotyczące identyfikacji płciowej. W projekcie „Porjamos”, składającym się z serii monet, Mikhno upamiętnia romskie dzieci zamordowane w obozie Auschwitz-Birkenau w 1944 roku. Moneta pełni funkcję kroniki, świadectwa potwornych konsekwencji dominacji jednych istot nad drugimi.

Inspiracją do powstania projektu Aleksandry Mrozowskiej „Ćwiczenia z pamięci” były traumatyczne doświadczenia jej mamy, związane z transportem i pobytem w obozach pracy przymusowej w Kazachstanie i Syberii w latach 1944–1956. Tworząc własne realizacje Mrozowska, porusza problem pamięci i traumy, w pośredni sposób dotykającą także jej i którą zdecydowała się przepracować poprzez sztukę.

Dominika Pijanowska w pracy „Versus” zwraca uwagę na wszechogarniającą modę na bycie „fit” i powiązane z tym konsekwencje, które obserwować możemy w formie zalewających media społecznościowe zdjęć. Inspiracją do realizacji performansu były zdjęcia z walk bokserskich i MMA, tak wymowne, że aż można usłyszeć dźwięki wydawane przez zawodników. Artystka poprzez swoje działanie postanowiła odwrócić role obrazu i dźwięku. Z kolei projekt „My body, my choice” („Moje ciało, mój wybór”) został zrealizowany w odpowiedzi na sytuację kobiet w Polsce w związku z toczącą się dyskusją na temat aborcji. Artystka stworzyła piłkę-brzuch, bezosobowy, klasyczny przedmiot służący do zabawy, obiekt, który można kopnąć, uderzyć, podrzucić czy zagrać nim z kimś.

W cyklu fotografii „Reliefy”, zaprezentowanych przez Emilię Turek, wyraźne jest odwołanie do tradycji sztuki minimalistycznej. Artystka przyjmuje rolę selekcjonera zestawiającego ze sobą przemysłowe materiały, a następnie – poprzez działania kompozycyjne – dążącego do dekonstrukcji ich przedmiotowości. Tym samym praca stanowi studium dekonstrukcyjnych możliwości fotografii, których efektem jest odrealnienie obiektów materialnych. Artystka w pracach „Spanie”, „Granie” i „Pranie” odwołuje się wprost do prac innych artystów (Mladena Stilinovića, Martina Guta, Mounira Fatmi) i przenosi ich tematykę na realne, współczesne problemy. Porusza kwestie funkcjonowania artysty w dzisiejszym świecie, wzajemnej wrogości trawiącej polskie społeczeństwo oraz symboliczną próbę naprawy tego zjawiska.

Przez cały okres studiów Wiktoria Walendzik kolekcjonowała obrazy – fotografie wykonane telefonem komórkowym, zwłaszcza obrazy znalezione w Internecie, w serwisach społecznościowych, robi stopklatki z filmów umieszczonych na portalu YouTube. Zgromadziła w ten sposób archiwum, z którego zawartości  powstał specyficzny kolaż rzeczy i wrażeń.

Tytuł malarskiej części dyplomu Dominiki Wyrobek „[her]story” nawiązuje do historii pisanej z kobiecego punktu widzenia. Artystka uważa, że kobieta z narzuconym kulturowo bagażem oczekiwań utknęła w zaprzeczeniu samej siebie. Kobietom od wieków przypisywana jest łączność z naturą – kiedyś była widziana jako dar, podczas gdy współcześnie stanowi raczej przywarę. Druga część dyplomu pt. „[hair]story” to trzy animacje zainspirowane historią Juli Pastrany, która żyła w XIX wieku i cierpiała na chorobę genetyczną hiperichtiozę, powodującą występowanie owłosienia na prawie całej powierzchni ciała. Animacje pokazują codzienne sceny z życia kobiety; dotykają problemu zniewolenia rozumianego metaforycznie jako uwięzienie we własnym ciele, ale także dosłownie. Ciało Julii przechodziło z rąk do rąk, kupowane dla zysku czerpanego z publicznej ekspozycji.

Ostatnio dodane